Gün geçtikçe kendimin aslında harbiden olduğumu sandığım insan olmadığımın farkına varıyorum. Örnekleyerek açıklamak isterdim lakin zor olurdu. Değilim abi bunca yıl tanıdığın gibi biri. Sosyal bi insan değilim örneğin (örnekle açıklanıyormuş bu arada). Beni öyle sanan insanlar var. Çok cüretkar ya da yeniliklere çok açık bi insan da değilim. Yeni birisiyle tanışırken çok rahat ya da "cool" da olamıyorum. İnsanlarla rahat iletişim de kuramıyorum. Sandığım kadar pozitif bi insan da değilim. Şaşırdın mı? Bence de şaşırmamalısın.
Ama elimden geleni yapıyorum. Daha fazla insan içine çıkmaya, daha fazla etkinliğe, falana filana atlamaya, bir ortamda yalnız ya da kelimenin tam anlamıyla "uzaylı" bile kalsam orada bulunmaya çalışıyorum. İnsanlarla kendimi kıyaslamamaya çalışıyorum mesela. "O adam şunu yapmış, ben neden yapamıyorum" dememeye çalışıyorum. Özgüvenimi taze tutmaya uğraşıyorum.
O değil de ben gerçekten yukarıda saydığım gib bi insan mıydım yoksa burada mı bu hale geldim diye çok merak ediyorum. Sonra memleketteki hallerimi gözümün önüne getirmeye çalışıyorum, gelmiyor. Çok değil bundan on ay önce halim neydi acaba? Tamam çok fazla insanla tanışıyodum, alakasız kişilerdi çoğu ve daha aktif bi insandım da ne değişti? Dil yetersizliği? Olabildiğince hemşehriler yerine yabancılarla takılmaya çalışıp becerememe? Ayak uyduramama? Ne yani birisi açıklasın.
Ama kıracağım kabuğumu! Çıkacağım bu işin de içinden. Geleli on ay geçti ve ben hala kendime bunları telkin ediyorsam bunun sebebi ya hakkaten uyum sorunu yaşamam ya da memleketten bir çok insanın burada bulunmasından ötürü diğer ülkeden insanlarla takılma ihtiyacı duymamam. Kısaca tembellik olarak açıklayabiliriz.
Ey Bilo! Titre ve kendine gel cCc
Yorum Gönder